آموزش مبانی شبکه قسمت سوم – سرویس نامگذاری دامنه یا DNS سرور

در ادامه مجموعه مقالات مبانی شبکه های کامپیوتری و در قسمت سوم از این سری مقالات به بررسی شیوه فعالیت DNS سرور بصورت مقدماتی می پردازیم . در قسمت قبلی از این سری مقالات به این مسئله اشاره کردیم که چگونه تمامی کامپیوترهایی که در یک شبکه قرار گرفته اند یک محدوده آدرس IP مشترک را استفاده می کنند . و همچنین به این مسئله اشاره کردیم که در صورتیکه کامپیوترها بخواهند با کامپیوتری در شبکه ای دیگر ارتباط برقرار کرده و تبادل اطلاعات بکنند ، این وظیفه مسیریاب است که داده ها را از یک شبکه به شبکه دیگر منتقل کند و برای مثال تبادل اطلاعات بین کامپیوتر شما و اینترنت را توسط یک مسیریاب یا روتر اینترنتی خانگی توضیح دادیم.

اگر مقالات قبلی را مطالعه کرده باشید متوجه شدید که در یکی از مثال های مقاله من به عنوان آدرس IP مقصد ، آدرس IP وب سایت انجمن حرفه ای های فناوری اطلاعات ایران را مثال زدم .برای اینکه مرورگر اینترنت یا بهتر بگوییم همان Browser شما بتواند به یک وب سایت دسترسی پیدا کند می بایست آدرس IP مورد نظر آن وب سایت را بداند و پس از اینکه آدرس IP مقصد را پیدا کرد توسط مسیریاب یا همان روتر مراحل مسیریابی انجام شده تا به مقصد مورد نظر دست بیابد . توجه داشته باشید با اینکه همه وب سایت هایی که در اینترنت هستند دارای آدرس IP هستند و شما در طی روز ممکن است چندین بار از وب سایت های مختلف بازدید کنید ، اما شاید یکبار هم مجبور نشوید آدرس IP مربوط به آن وب سایت را حفظ کنید و یا حتی بدانید . من در این مقاله قصد دارم به شما بگویم که چگونه اینکار انجام می شود و مشاده وب سایت ها بدون دانستت آدرس IP آنها چگونه ممکن است .

همانطوری که قبلا هم اشاره کردیم ، آدرس IP مانند آدرس خیابان است . قسمت شبکه آدرس IP نمایانگر قطعه شبکه ای است که کامپیوتر در آن قرار دارد و قسمت آدرس آن نمایانگر آدرس یک کامپیوتر منحصر بفرد در شبکه است . دانستن آدرس IP و شناخته شدن توسط پروتکل TCP/IP در حقیقت پایه و اساس برقراری ارتباط بین دو کامپیوتر در شبکه است .وقتی شما صفحه مرورگر اینترنت خود را باز میکنید و آدرس یک وب سایت ( URL ، اسم سایت یا Universal Resource Locator ) را وارد می کنید ، مرورگر بدون اینکه شما آدرس IP وب سایت مورد نظر را وارد کنید آن صفحه وب را برای شما باز می کند . خوب با توجه به حرفهایی که قبلا زدیم آدرس IP را در اینجا با آدرس پستی مقایسه می کنیم . شما نمی توانید صرف اسم یک شخص را بر روی کاغذ نامه بنویسید و آنرا درون صندوق پست بیندازید و انتظار داشته باشید که به مقصد برسد !! اداره پست تا زمانی که یک آدرس دقیق از مقصد نداشته باشید نمی تواند بسته پستی شما را به مقصد برساند . همی مفهوم ساده در خصوص بازدید از وب سایت ها نیز مصداق دارد .کامپیوتر شما تا زمانی که نتواند آدرس IP وب سایت مقصد را بدست بیاورد نمی تواند به آن دسترسی پیدا کند .

خوب کمی فکر کنیم ، اگر کامپیوتر ما بدون آدرس IP نمیتواند به مقصد مورد نظر برسد و همچنین ما در مرورگر خود آدرس IP را وارد نمی کنیم پس چگونه ارتباط برقرار می شود ؟ تبدیل نام های اینترنتی یا همان دامین ها به آدرس IP وظیفه اصلی DNS سرور است . در چندین مقاله ای که در این سری از مقالات آموزش شبکه در وب سایت قرار داده ام در مورد مسائلی همچون انجام تنظیمات مربوط به TCPIP مانند آدرس IP ، Subnet Mask ، و Default Gateway صحبت کردم . اگر به شکل الف دقت کنید خواهید دید که تنظیمات TCPIP بیشتر از آن چیزی است که تاکنون راجع به آن صحبت کرده ایم به ویژه تنظیمات مربوط به DNS سرور .

شکل الف : تنظیمات DNS قسمت مهمی از تنظیمات TCP/IP محسوب می شود .

همانطوری که در شکل الف مشاهده می کنید تنظیمات DNS سرور به عنوان قسمتی از تنظیمات TCP/IP مربوط به کارت شبکه محسوب می شود . این بدین معناست که کامپیوتر همیشه باید آدرس DNS سرور را داشته باشد. این آدرس IP که مربوط به DNS سرور است بسیار مهم است زیرا هیچ کامپیوتری بدون داشتن آدرس IP نمیتواند با کامپیوتر دیگری در شبکه ارتباط برقرار کند .

همه چیزهایی که گفته شد را در خاطر داشته باشید و ببینید که وقتی به یک وب سایت مراجعه می کنید چه اتفاقی می افتد . فرآیند از زمانی شروع می شود که شما مرورگر خود را باز می کنید و نام یا همان URL وب سایت را وارد می کنید . وقتی این نام را وارد می کنید مرورگر شما متوجه می شود که به تنهایی و تنها از روی نام وارد شده قادر به شناسایی مقصد مورد نظر نخواهد بود . بنابراین مرورگر نام درخواست داده شده را به آدرس DNS سروری که در تنظیمات TCP/IP به کارت شبکه اختصاص داده ایم منتقل می کند تا فرآیند تبدیل نام به IP انجام شود . DNS سرور برای خود دارای یک جدول مانند جدول دفترچه تلفن است که آدرس IP متناظر با هر نام وارد شده در آن قرار دارد. پس از دریافت نام DNS آدرس IP متناظر با آن نام را برای مرورگر ارسال کرده و پس از آن مرورگر قادر خواهد بود تا با وب سایت درخواست داده شده مورد نظر ارتباط برقرار کند .

خوب مراحلی رو که در بالا توضیح دادم خیلی خیلی ساده شده این مسئله بود برای اینکه شما درک اولیه رو پیدا کنید . DNS سرور در حالت معمول اگر آدرس مقصد رو در رکوردهای خودش داشته باشه برمیگردونه اگر نداشته باشه که معمولا همینطور هست نمی تونه آدرس رو برگردونه و مرحله دیگه ای رو برای پیدا کردن آدرس مقصد در پی میگیره. در 99 درصد موارد DNS سرور شما آدرس IP مقصد رو نداره و دلیلش هم کاملا منطقی هست ، اینترنت دنیای بسیار بسیار بزرگیه . میلیون ها وب سایت در اینترنت وجود دارند که ه روز هم به این تعداد اضافه میشه . تقریبا این امکان محاله که یک DNS سرور رکوردهای مربوط به تمامی وب سایت های دنیا رو در خودش داشته باشه که شما نیاز نداشته باشید به DNS سرور دیگه ای مراجعه کنید .

بیایید یک لحظه تصور کنیم که DNS سروری وجود دارد که تمامی رکوردهایی را که فکرش را بکنیم در خود جای داده است . فرض را بر این میگیری م که این سرور نه مشکل فضا و نه مشکل پهنای باند دارد و کاملا یک سرور فرضی است . اما یک نکته اینجا باز هم خود را نمایان میکند ، یک سرور چند درخواست تبدیل نام به آدرس IP را همزمان می تواند پاسخگو باشد ؟ آن هم تمامی درخواست هایی که در سطح اینترنت وجود دارد !!! نکته بعدی در اینجاست که وجود یک و تنها یک DNS سرور باعث می شد هکر های آن را مورد هجوم و حمله خود قرار دهند و تنها یک نقطه برای این همه هکر در دنیا کافیست تا اختیار کل اینترنت را در دست بگیرند !!

به همین دلایلی که گفتیم کمی فکر کنید و خواهید دید که دلایل منطقی و مناسبی برای توزیع شدن سرورهای DNS بر روی چندین سرور در اینترنت و تقسیم وظایف و همچنین عدم استفاده از یک DNS سرور تنها وجود دارد . یک سازمان بین المللی به نام ICANN وجود دارد که وظیفه مدیریت و ثبت نامهای اینترنتی را بر عهده دارد . به دلیل پیچیدگی . گستردگی مدیریت این نام ها و سرورها سازمان ICANN را وادار کرده است که وظیفه نگهداری از این دامنه های اینترنتی را بصورت توزیع شده در سراسر دنیا و بر روی سرورهای مختلف در بیاورد . برای مثال www.nic.ir وظیفه مدیریت و نگهداری کلیه دامنه هایی که دارای پسوند .ir میباشند را بر عهده دارد . در این حالت کلیه رکوردهایی که مربوط به پسوند .ir هستند توسط سرورهای شرکت یا سازمان www.nic.ir مدیریت و نگهداری می شوند .

برای اینکه روش کار را به درستی متوجه بشویم فرض را بر این بگیرید که وب سایت www.itpro.ir را می خواهید بازدید کنید . وقتی شما نام دامنه مربوطه یا همان URL را وارد می کنید مرورگر شما نام دامنه را به آدرس IP سرور DNS که در تنظیمات TCP/IP کارت شبکه به آن اشاره شده است انتقال می دهد . در بیشتر مواقع DNS سرور آدرس دقیق IP مقصد مورد نظر را در اختیار ندارد ، بنابراین درخواست شما را به سرورهای DNS مربوط به ICANN منتقل می کند . سرورهای ICANN هم ممکن است آدرس IP دامنه مورد نظر شما را در اختیار نداشته باشند اما میدانند که کدام DNS سرور آدرس IP دامنه مورد نظر شما را میزبانی می کند و شما را به سمت آن سرور هدایت می کنند . در اینجا سرورهای ICANN شما را به سرور میزبان دامنه هایی با پسوند .ir منتقل می کنند . سرور DNS مورد نظر آدرس IP مقصد درخواست شده را به سمت مرورگر شما ارسال می کند و شما می توانید وارد وب سایت مورد نظر شوید .

همانطوری که مشاهده کردید مراحل زیادی باید طی شود تا آدرس IP دامنه درخواست داده شده توسط کاربر توسط DNS سرور های مختلف بدست بیاید . برای اینکه هر بار که کاربر تقاضای دامنه ای تکراری را داد همین مراحل مجددا طی نشود ، کامپیوتر شما آدرس IP دامنه مورد نظر را در خود کش و ذخیره میکند و در مرحله دومی که درخواست همان وب سایت را از طریق مرورگر بدهید دیگر مراحل بالا طی نشده و مستقیما توسط آدرس IP به مقصد مورد نظر هدایت می شود و طبیعتا سرعت کار شما نیز بالاتر میرود . کش کردن آدرس IP مقصد برای تمامی آدرس ها و دامنه های اینترنتی انجام می شود و باعث کاهش استفاده از پهنای باند و کم شدن درخواست های DNS می شود .

نتیجه : در این مقاله به شما آموزش دادیم که روش کارکرد DNS و تبدیل نامها به آدرس IP به چه شکل است . همینطور در مورد فرایند تبدیل شدن نام به IP هم در ساده ترین شکل ممکن توضیحاتی را ارائه دادیم . این نکته مهم است که بدانیم ICANN و سرورهای DNS که میزبان دامنه های Top Level هستند برای اینکه ترافیک کاری را در بین خود تقسیم کنند از قابلیت های تقسیم کار بین سرورهای مختلف استفاده می کنند ، همانطوریکه اشاره کردیم که www.nic.ir میزبان دامنه هایی با پسوند .ir هستند که در ایران وجود دارند و کلیه دامنه هایی که دارای پسوند .ir هستند بر روی آن قرار گرفته اند . این فرآیند تقسیم کار باعث کاهش و سرویس دهی بهتر به درخواست های کاربران در خصوص تبدیل آدرس و نام به IP می شود .

منبع : ITPRO

آموزش نصب ویندوز 10 بر روی MAC

 

شما با نصب ویندوز ۱۰ بر روی مک خود با گروهی از ویژگی‌های جدید روبرو خواهید بود که قطعا برخی از این ویژگی‌ها برای شما جالب خواهد بود. ویندوز ۱۰ به مانند ویندوز ۸ از طراحی مبتنی بر کاشی‌ بهره می‌برد و برخی از ویژگی‌ها مانند منوی استارت بار دیگر به ویندوز بازگشته‌اند. ویندوز ۱۰ از یک مرورگر جدید و قدرتمند با نام اج استفاده می‌کند و از اپلیکیشن سویچر جدیدی بهره می‌برد که شاید برای شما به عنوان کاربر مک آشنا به نظر برسد.

 

پیش از این که به نصب ویندوز ۱۰ بر روی مک خود فکر کنید به این مساله که چرا باید این کار را انجام دهید فکر کنید و اینکه آیا مجبور هستید این کار را انجام دهید یا خیر؟ دقت کنید که اپل به صورت رسمی از اجرای ویندوز در مک پشتیبانی نمی‌کند و این مساله احتمال به وجود آمدن مشکلات مربوط به نصب درایورها را افزایش می‌دهد. وقتی ما تلاش کردیم که ویندوز ۱۰ را روی مک‌بوک جدید نصب کنیم، بعد از راه‌اندازی مجدد سیستم و ورود به ویندوز مشاهده کردیم (این مساله تنها یک بار اتفاق افتاد) که کیبورد و تاچ‌پد غیرقابل استفاده هستند. همچنین وقتی ویندوز ۱۰ را روی مک‌بوک پرو ۲۰۱۳ با موفقیت نصب کردیم وای‌فای غیرفعال بود. به خاطر داشته باشید احتمالا این چنین مشکلاتی برای شما نیز به وجود خواهد آمد.

از طرفی با نصب ویندوز روی مک‌بوک‌ها عمر باتری به شدت افت می‌کند و دیگر نباید روی عمر باتری بالای دستگاهتان حساب باز کنید.

برای بسیاری از این مشکلات قطعا راه‌حل‌هایی در آینده ارائه خواهد شد و باید تا رفع این مشکلات کمی صبور بود و از ویندوز ۸ استفاده کرد یا این که با وجود احتمال به وجود آمدن مشکلات گفته شده،  ما را در مراحل نصب ویندوز ۱۰ همراهی کنید.

استفاده از ویندوز به صورت مجازی یا استفاده از بوت کمپ ؟

برای استفاده از ویندوز ۱۰ بر روی مک دو انتخاب خواهید داشت. شما هم می‌توانید از بوت کمپ استفاده کنید و ویندوز را روی بخشی از هارد خود نصب کنید یا اینکه ویندوز را به صورت مجازی اجرا کنید.

استفاده از هر یک از دو روش به استفاده شما از ویندوز باز می‌گردد. اگر استفاده غیر مستمر از ویندوز خواهید داشت و فقط به صورت موقتی قصد استفاده از آن را دارید بهتر است ویندوز را در محیط مجازی تجربه کنید. شما در این روش ویندوز را به وسیله اپلیکیشنی در خود Mac Os X اجرا می‌کنید. این اپلیکیشن‌ها به شما این امکان را می‌دهند که رابط کاربری ویندوز را در خود سیستم‌عامل مک تجربه کنید و برخی از نرم‌افزارها را نیز نصب کنید اما به دلیل اجرا شدن همزمان دو سیستم‌عامل شاهد افت سرعت و کارایی هستیم. اگر این مسیر را برای اجرای ویندوز ۱۰ انتخاب کرده‌اید استفاده از دو نرم‌افزار VirtualBox و Parallels به شما پیشنهاد می‌شود.

اگر قصد استفاده طولانی مدت از ویندوز ۱۰ دارید به شما پیشنهاد می‌شود از بوت کمپ استفاده کنید. در این روش تمام منابع سیستم (مانند رم و پردازنده) به صورت کامل در اختیار ویندوز قرار می‌گیرد. اگر قصد استفاده از بوت کمپ را دارید باید قسمتی از فضای هارد دیسک خود را برای ویندوز کنار بگذارید. مقدار این فضا بستگی به نوع استفاده‌ی شما دارد و شما دیگر قادر به تغییر آن نخواهید بود مگر آن که پارتیشن مورد نظر را پاک کرده و ویندوز را بار دیگر نصب کنید. در ادامه این مطلب قصد داریم با نصب ویندوز ۱۰ به کمک بوت کمپ آشنا شویم. قبل از هرچیز توجه کنید برای شروع کار نیازمند ایمیج ایزوی ویندوز ۱۰ هستیم.

ابتدا از داشتن فضای کافی بر روی هارد خود اطمینان حاصل کنید. بسیاری از کاربران مک برای انجام بازی ویندوز را روی مک خود نصب می‌کنند اگر شما نیز در این گروه جای دارید بهتر است تقریبا نیمی از فضای هارد خود را برای ویندوز کنار بگذارید. فلش مموری حداقل ۸ گیگابایتی خود را به مک وصل کنید و بوت کمپ را اجرا کنید و بر روی “Continue” کلیک کنید.

 

در این مرحله با صفحه‌ای با سه گزینه روبرو می‌شویم اگر برای اولین بار این کار را انجام می‌دهید سه گزینه را در حالت انتخاب شده رها کرده و با زدن بر روی “Continue” مراحل را ادامه می‌دهیم. مک شما تقریبا آماده ساخت دیسک بوتیبل و دانلود درایورها است. شما هنوز هم می‌توانید از کیبورد، ماوس و تاچ‌پد استفاده کنید. توجه کنید که این درایورها مربوط به ویندوز ۸.۱ هستند و ممکن است در استفاده از آن‌ها با مشکلاتی روبرو شوید.

به شما اخطاری در مورد فرمت شدن درایو داده می‌شود. اگر با از دست دادن اطلاعات روی درایو خود مشکلی ندارید مراحل را ادامه دهید. بوت کمپ فایل‌های ویندوز را کپی کرده و دیسک بوتیبل را خواهد ساخت. بعد از این کار، بوت کمپ از شما میزان فضایی که برای ویندوز در نظر گرفته‌اید را خواهد پرسید.

کامپیوتر شما پارتیشن جدید را ساخته و درایورهای مورد نیاز را دانلود می‌کند و فلش مموری شما را در حالت بوتیبل قرار می‌دهد. کامپیوتر شما ریستارت خواهد شد و به احتمال فراوان وارد ویندوز خواهید شد. اگر سیستم بعد از ریستارت دوباره وارد OS X شد باید سیستم را یکبار ریستارت کرده و سپس دکمه “Option” را نگه دارید تا سیستم شما بار دیگر آماده شود. این مرحله ممکن است کمی طول بکشد.

بعد از ریستارت شدن شما سه گزینه خواهید دید؛ بوت EFI، ویندوز و مک. بوت EFI را انتخاب کنید و مراحل را تا جایی ادامه دهید که به دو گزینه “Upgrade” و “Custom install” برسید. با انتخاب custom و فورمت کردن درایوی که پیش از این پارتیشن‌بندی کرده‌ایم باید وارد صفحات مربوط به نصب ویندوز شویم. پس از اتمام نصب و ظاهر شدن والپیپر ویندوز مراحل کار شما به پایان می‌رسد.

فعال سازی کامل ویندوز و آفیس خود با KMSpico 10.1.7 Final + Portable

 یکی از بهترین فعال ساز های ویندوز و مجموعه آفیس برنامه KMSpico است که مشکل خیلی از کاربرانی که داخل ایران از سیستم عامل ویندوز و مجموعه آفیس استفاده می کنند را حل می کند. با این فعال ساز حرفه ای می توانید ویندوز ۸، ویندوز ۸.۱ و آفیس ۲۰۱۳ را فعال کنید و البته لازم به ذکر است که این برنامه کارآمد به جز تمام ورژن های ویندوز ۱۰ ویندوز ۸ ویندوز ویستا و ویندوز ۷ و مجموعه آفیس ۲۰۱۰ و ۲۰۱۳ و ۲۰۱۶ را هم کرک می کند.برای راحتی کاربر رابط کاربری آسان و راحتی دارد که کاربر لازم نیست کار خاصی انجام دهد. تیم دانلودها امیدوار است این برنامه برای شما کاربران گرامی مفید واقع شود.

 

 

پسورد فایل :---------

نسخه نصبی

دانلود با حجم۳مگابایت | لینک کمکی

نسخه قابل حمل (Portable)

دانلود با حجم۴مگابایت | لینک کمکی

 

ترفندلاین

بلاک دسته جمعی هویچ ها در لاین !!

با آنیلا فان ما همراه باشید...

هویج فرند کیست و چیست ؟ یه اصطلاح میان کاربران لاینه یعنی کسانی که در ادلیست شما هستند و شما را لایک نمیکنند (حالا به هر دلیلی یا شما را بلاک کرده اند و یا از عمد و ...) به این افراد هویج فرند میگویند. حالا چجوری این افراد را شناسایی و از اددلیست خود حذف کنیم؟ مراحل زیر رو به ترتیب انجام بدید: 

ویج فرند کیست و چیست ؟ یه اصطلاح میان کاربران لاینه یعنی کسانی که در ادلیست شما هستند و شما را لایک نمیکنند (حالا به هر دلیلی یا شما را بلاک کرده اند و یا از عمد و ...) به این افراد هویج فرند میگویند. حالا چجوری این افراد را شناسایی و از اددلیست خود حذف کنیم؟ مراحل زیر رو به ترتیب انجام بدید: 

Android/data/jp .naver .line .android/storage _1 / 2_ پوشه p رو حذف میکنیم 3_ حالا نگاه به 10 پست آخرتون بندازین یعنی ۱۰ پست آخر را باز کنید تا لایکاتون همه باز شن تا ببینید چ کسایی لایک زدن ، و صبر کنید تا عکسشون لود بشه. 4_ بعد از اینکه لایکای 10 پست آخرتون رو دیدید حتما اینترنتتون رو قطع کنید 5_ برید تو لیست فرند ها 6_ Editبالای صفحه رو بزنید اونایی ک عکس دارن افراد پایه لایکتن 7_ اونایی ک عکس ندارن میشن خرگوشای عاشق هویچ، فرندهای بدون عکس رو انتخاب کنید 8_ وقتی هویجا رو علامت زدید بعد اینترنت رو وصل کنید و سریع گزینه Block رو بزنید. به همین راحتی همه هویجا و فرندای اضافه بلاک میشن..!! با این روش هم اد لیستتون خلوت تر میشه هم لایک خورتون بالا میره.

موفق باشید دوستان...

آنیلا فان

چندتا از رازهای ویندوز 8

چندتا از رازهای ویندوز 8

ویندوز 8

دسترسی به تمامی بخش‌های اصلی سیستم با یک کلیک

گر مایلید تا با یک کلیک ساده به بخش‌های مهم و کاربردی سیستمی دسترسی پیدا کنید کافی است ماوس را بر روی گوشه پایین سمت چپ رابط کاربری مترو یا میزکار ویندوز حرکت دهید تا نمای بندانگشتی ظاهر شود، اما بجای زدن کلیک چپ، راست کلیک کنید. سپس در منویی که نمایش داده می‌شود با میانبری از گزینه‌های کاربردی مواجه خواهید شد که شامل خط دستور (Command Prompts)، برنامه مدیریت هارد‌دیسک، و منوی سیستمی است

ترفند های win 8

*** فعال کردن قابلیت Safe Mode ***

آنیلا فان

اگر یادتان باشد همیشه در مواقع اضطراری با زدن کلید F8 در زمان اجرای سیستم، دست به دامن Safe Mode ویندوز می‌شدیم. اگر هنوز هم به این بخش وفادارانه دل بسته اید می‌بایست ابتدا آن را فعال کنید تا در زمان خطر بتوانید به آن رجوع نمایید.

 برای این منظور کافی است عبارت cmd را در محیط کاربری مترو تایپ نمایید و بر روی برنامه Command Prompt کلیک کنید و آن را به عنوان ادمین سیستم اجرا نمایید. حال دستور bcdedit/enum/v را تایپ کرده و کلید Enter را بزنید و تمام اطلاعات موجود در رشته identifier را با استفاده از کلید ترکیبی Crtl + C کپی کرده و سپس این عبارت را تایپ کنید: bcedit/Copied String/d

(حواستان باشد در عبارت یاد شده به جای Copied String عبارتی که کپی کرده اید را درج کنید. دکمه Enter را بزنید! سپس برای حسن خطام عبارت msconfig را تایپ و اجرا نمایید.

حال باید بر روی تب Boot کلیک زده و عنوان Windows Developer Preview -Safe Mode را انتخاب نمایید. بر روی گزینه Safe Boot کلیک زده و Make All Boot Settings Permanent را برگزینید و OK را بفشارید و نهایتا Yes را بزنید.

حالا با راه اندازی مجدد سیستم قادرید تا به Safe Mode دوست داشتنی سلامی تازه بگویید....